Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem.
Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere
curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad
cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Bork: Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Bork: Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.
Quid vero?: Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Bork: Pauca mutat vel plura sane;

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Tu quidem reddes;

Duo Reges: constructio interrete.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;
Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.